چرا فرایند تولید محتوا مون نباید پیچیده و زمانبر باشه؟

سلام. امروز می‌خوام درباره‌ی این صحبت کنم که چرا نباید فرایند تولید محتوا مون رو پیچیده و زمان‌بر کنیم و چی کار کنیم که چنین چیزی نشه؟

اگر ما روند تولید محتوا مون رو برای خودمون، سخت و پیچیده و زمان‌بر بکنیم، من، بهتون قول می‌دم که شما نمی‌تونید محتوای خوبی رو بسازید؛ می‌دونید چرا؟ چون اون موقع، یه عنصر خیلی مهمی که باید توی همه‌ی محتواهای ما دیده بشه رو از دست می‌دیم؛ یعنی محتواهای ما، پویا بودن شون رو از دست می‌دن.

حالا، چرا پویا بودن، اهمیت داره؟ چون اون چیزی که ما در نهایت، با محتوا مون می‌خوایم که به مخاطب هدف مون برسونیم، همون ئه؛ یعنی یه حس.

چون اگر اون حس پویایی توی محتواها مون نباشه، روی مخاطب، تاثیر نمی‌ذاره و اون رو درگیر نمی‌کنه. اگر محتوای ما، اون پویایی لازم رو نداشته باشه و مخاطب نتونه از اون، تاثیر خوبی بگیره، حتماً دیگه ما رو دنبال نمی‌کنه.

حالا، سوال دیگه، این ئه که اصلاً پویا بودن، یعنی چی؟ پویا بودن توی روند تولید محتوا برای کسب‌وکارهای اینترنتی، این ئه که محتواهای ما، خشک و بی‌روح به نظر نرسن. اون مخاطب، فعال بودن و پویا بودن و باانرژی بودن ما رو احساس کنه؛ و این مورد، زمانی اتفاق می‌افته که ما با هر کدوم از محتواها مون، بتونیم یه احساس مناسب رو به مخاطب مون، انتقال بدیم. اصلاً تمام کار ما با تولید محتوا، این ئه که ما بتونیم یه احساس رو به مخاطب مون انتقال بدیم؛ ولی اگر روند تولید محتوا مون، سخت، پیچیده و کند باشه، نمی‌شه از اون محتوا، احساس درستی رو انتقال داد؛ چون توی فرایند پیچیده ی تولید محتوا می‌افته و دیگه اون چیزی نمی‌شه که باید بشه.

فرض کنید که شما دارید یه مجله می‌خونید یا یه اپیسود از یه پادکست رو گوش می‌دید، توی وسط کار، یهو یه چیزی به ذهن تون می‌رسه که برای مخاطب‌های هدف تون تولید کنید. در واقع، یه ایده برای تولید محتوا به ذهن تون می‌رسه.

ما معمولاً وقتی که ایده‌ای به ذهن مون می‌رسه (مخصوصاً برای تولید محتوا)، اون حس متناسب با اون ایده رو هم داریم. مثلاً اگر داریم یه فیلم انگیزشی می‌بینیم، خیلی خوب می‌تونیم جمله‌های انگیزشی بگیم و اگر داریم یه رمان عاشقانه می‌خونیم، خیلی خوب می‌تونیم جمله‌های عاشقانه بگیم.

حالا توی این وضعیت (یعنی وقتی که ایده‌ای به ذهن مون می‌زنه)، اگر روند تولید محتوا مون، ساده باشه، خیلی خوب می‌تونیم اون محتوا رو با همون احساسی که داریم و لازم هم هست، تولید کنیم و اون رو به مخاطب‌ها مون نشون بدیم؛ ولی اگر روند تولید محتوا مون سخت باشه، یا بیخیال تولید اون محتوا می‌شیم یا این که انقدر تولید محتوا رو برای خودمون سخت می‌کنیم که دیگه از اون احساسی که داشتیم، چیزی باقی نمی‌مونه. برای همین، حتی اگر ساخته هم بشه، اون تاثیر لازم رو نمی‌ذاره.

فرض کنید که شما بخواید درباره‌ی اون ایده تون، یه محتوای ویدیویی بسازید، پیچیده کردن روند تولید محتوا، یعنی این که انقدر وسواس به خرج بدید که دیگه اصلاً از اون ایده و احساس اولیه، چیزی باقی نمی‌مونه. ولی اگر سخت نگیرید و برای تولید محتوا تون، یه روند ساده داشته باشید، خیلی خوب می‌تونید جریان تولید محتوا تون رو حفظ کنید.

مثلاً من خودم برای تولید محتواهای ویدیویی ام، الان، چند تا کار، بیش‌تر نمی‌کنم. ویدیو رو که ضبط کردم، کیفیت صدا و تصویر رو توی نرم‌افزار، بهتر می‌کنم و بعد، از لوگوموشن‌ها و زیرنویس‌ها، توی زمانی که برای خودم برنامه‌ریزی کردم، استفاده می‌کنم و یه خروجی می‌گیرم؛ تمام!

ولی خب، اگر بخوام که وسواس به خرج بدم، باید برای هر ویدیو، یه تم در نظر بگیریم و یه صدای زیر و خیلی چیزهای دیگه. اون جوری، روند تولید محتوای ویدیویی من، سخت می‌شه و من، دیگه اون پویایی خودم رو توی تولید محتوا از دست می‌دم. چرا؟ چون از این همه روند سخت، خسته می‌شم و شاید اصلاً این کار رو کلاً رها کنم. مخصوصاً اگر شما اول کار هستید، به احتمال زیاد این اتفاق براتون می‌افته که از سختی روند تون، کار رو رها کنید.

زمانبر بودن روند تولید محتوا تون، باعث می‌شه که شما از تولید محتوا، سرد بشید. بنابراین، به نظر من، نباید جوری باشه که ما مثلاً برای تولید یه ویدیوی ۵ دقیقه‌ای، سه چهار روز، وقت بذاریم. تولید اون ویدیو، حداکثر باید یه نصف روز، زمان ببره. البته این چیزی که من می‎‌گم، به معنی تولید یه محتوای بی‌کیفیت و سرسری نیست.

شما بعد از یه مدت که از تولید محتوا تون می‌گذره، دست تون راه می‌افته و سرعت تون بالا می‌ره. منظور من از ساده کردن روند تولید محتوا، این که ما بتونیم خیلی زود، محتوا مون رو بدیم بیرون و منتشر کنیم تا بتونیم بازخورد مخاطب‌ها مون رو ببینیم. چون یکی دیگه از عامل‌هایی که پویایی محتواها تون رو حفظ می‌کنه، همین گرفتن بازخورد مخاطب‌ها ئه؛ چون اون بازخوردها به ما می‌گن که چطور تولید محتوا کنیم؟ با چه لحنی؟ با چه سبکی؟ اصلاً از چی بگیم و اون‌ها به چه چیزهایی نیاز دارن.