برای استفاده بهتر از سایت، به حساب تون وارد بشید
سلام. من، شهاب الدین دهنوی هستم؛ متولد سال 1372. به نظر من، اینترنت، دنیای مجازی نیست؛ بلکه یک واقعیت است. واقعیتی که اگر اون رو زودتر جدی نگیریم، حتماً به زیان ما تمام می‌شه و من واقعاً عاشق اینترنت و دنیای کسب‌وکارهای اینترنتی هستم.
به جرئت می‌تونم بگم که من، به عنوان یه مدرس، هیچ کاری مهم‌تر از فیلتر کردن و صافی کردن اطلاعات ندارم تا بتونم اطلاعاتی رو بهتون ارائه بدم که واقعاً برای کسب‌وکار اینترنتی تون به درد تون بخوره.
چون من دنبال کارهایی بودم که تحصیل توی اون زمان بهم کمکی نمی‌کرد و فقط زمان ام رو هدر می‌داد. برای همین، تصمیم گرفتم که تحصیل رو ادامه ندم و بیش‌تر از قبل، وارد بازار کار بشم. البته این رو هم باید بگم که کلاً توی همه‌ی کشورهای پیشرفته، کسانی برای تحصیل توی مقطع کارشناسی ارشد اقدام می‌کنن که چند سال تجربه‌ی کار توی رشته‌ی کارشناسی شون رو دارن و بعد، برای تخصص بیش‌تر و علمی‌تر، کارشناسی ارشد رو انتخاب می‌کنن. البته باز هم همه این کار رو نمی‌کنن.
به نظر ام، اون موقع‌ها کارهای مهمی رو انجام دادم. من در سال ۱۳۹۱ توی یه دانشگاهی قبول شدم که دولتی بود؛ ولی خب، تازه‌تاسیس بود. یعنی دانشگاه دولتی گرمسار. هنوز هم نمی‌دونم که چرا من توی انتخاب رشته، اون دانشگاه رو انتخاب کردم :) شاید به خاطر نزدیکی اش به تهران بود؛ ولی خب، چون تازه‌تاسیس بود، من هم خواستم کمکی کنم. برای همین، انجمن علمی مهندسی صنایع رو به کمک چند تا از دوستان تشکیل دادیم و حتی اساسنامه و لوگوی اون انجمن رو خود من نوشتم و طراحی کردم؛ و بعد اش، یه مجله و یه نشریه دانشجویی به اسم «فراصنعت» هم تاسیس کردیم و خلاصه این که کارگاه‌ها و فعالیت خوبی داشتیم.
من برای مدتی [نزدیک به دو سال] توی رشته تحصیلی خودم [یعنی مهندسی صنایع] کار کردم که یه سال آخر رو توی یه کارخانه ی تولید مواد غذایی منجمد بودم. توی اون کارخانه‌ی بزرگ که صادرات خوبی هم به اروپا و کشورهای آسیایی داشت، با توجه به نیاز اون جا، به کمک مهندسی که سرپرست من بود، فیلد جدیدی رو ایجاد کردیم که «مهندسی بهبود مستمر» بود و توسط اون، تونستیم که بهبود نسبتاً خوبی رو هم ایجاد کنیم. اگر بخوام که درباره اش صحبت کنم، صحبت بلندی می‌شه؛ ولی خب، همین قدر بدونید که از نظر من، پیشرفت چیزی به جز «مهندسی بهبود مستمر» نیست. یعنی این که بتونیم همیشه و به طور پیوسته، خودمون و کار مون رو بهبود بدیم.
من، کارهای مختلفی رو تجربه کرده‌ام. مثلاً خیاطی و کار توی تولیدی لباس، کشاورزی صنعتی، دامداری صنعتی، تدریس زبان انگلیسی و درس‌های دانشگاهی، ساختمان‌سازی [شغل دوم پدر ام بود]، کار توی رشته‌ی مهندسی صنایع، بازاریابی حضوری و بعد اش که علاقه‌ی واقعی خودم رو پیدا کردم و وارد دنیای اینترنت و کار آموزش شدم. من، توسط یکی از دوستان خوب ام که قبلاً هم با هم کارهایی رو می‌کردیم، به کار توی دنیای اینترنت علاقه‌مند شدم و انگار خودم رو پیدا کردم. برای همین، از کار توی اون کارخانه‌ی بزرگ انصراف دادم و علاقه‌ی خودم رو دنبال کردم. یعنی کارآفرینی اینترنتی. من عاشق کسب‌وکارهای اینترنتی شدم و هنوز هم هستم و به نظر ام، آینده توی دست اینترنت خواهد بود :)
راست اش رو بخواید، من، کار ام رو از پشتیبانی یه فروشگاه اینترنتی شروع کردم که الان دیگه نیست؛ ولی خب، از همون موقع، هدف ام این بود که پیشرفت کنم. برای همین، رفتم سراغ طراحی سایت و حتی کدنویسی رو هم یاد گرفتم؛ یعنی چهار تا زبان CSS، HTML، PHP و JavaScript [البته کتابخانه‌ی JQuery] رو به خوبی یاد گرفتم و پروژه‌هایی رو هم انجام می‌دادم. بعد اش، وارد دنیای محتواسازی و تولید محتوا شدم و واقعاً عاشق اش شدم. من فهمیدم که محتوا، یعنی همه چیز! برای همین، به طور عمیق، وارد اش شدم؛ ولی بعدها، فهمیدم که به تبلیغات هم نیاز دارم و در واقع، وارد دنیای تبلیغات و بازاریابی اینترنتی هم شدم و همه رو تجربه کردم. ولی خب، هنوز هم خودم رو یه محتواساز یا تولیدکننده‌ی محتوا می‌دونم و احساس می‌کنم که بقیه‌ی چیزها فقط ابزاری برای نمایش محتوا هستن و درست هم احساس می‌کنم :)